1. Podpora przegubowo przesuwna.
Odbiera naszemu układowi (belce, ramie czy kracie) jeden stopień swobody (jena więź elementarna); pojawia się w niej jedna reakcja.
UWAGA: po lewej pozostałe stopnie swobody
po prawej: reakcja pionowa (zawsze prostopadła do podstawy naszego trójkąta)
Stopnie swobody pokazują w jaki sposób nasz zaczepiony do danej podpory układ (przedmiot) może się poruszać. W tym wypadku widzimy, że nasza podpora zapewnia ruch w poziomie oraz możliwość swobodnego obracania się.
Likwiduje dwa stopnie swobody układu (zawiera dwie więźi elementarne); występują w niej dwie reakcje.
Ta klasyczna podpora pozostawia jako stopień swobody moment, a reakcje są w pionie i w poziomie.
3.Utwierdzenie sztywne.
Obiera układowi trzy stopmnie swobody (zawiera trzy więźi elementarne); występują trzy reakcje.
Jak widać (mam nadzieję) w takiej podporze nie ma ani jednego stopnia swobody, zatem nic się nie rusza.
Reakcje pionowa, pozioma i momentowa.
4. Przegub.
Występuje jako połączenie dwóch elementów (najczęściej dwóch prętów lub tarcz). W przegubie występują reakcje pionowe i poziome - co za tym idzie przekazywane są siły Tnące i Normalne (osiowe). Jako stopień swobody pozostaje moment, a w związku z tym suma momentów w przegubie jest równa 0 (zero).
Jeżeli przegub występuje na połączeniu jakiejś tarczy z ostoją to jest równoznaczny z podporą przegubowo nieprzesuwną.
5. Łyżwa
To podpora i połączenie bardziej teoretyczne, wymyślone do męczenia studentów. Łyżwa odbiera dwa stopnie swobody i zawsze jedną z nich jest reakcja momentowa (inaczej niż przy podporze przegubowo nieprzesuwnej) oraz reakcja pozioma lub pionowa (czasami ukośna) - w naszym pierwszym przypadku pionowa.
Powyżej łyżwa jako połączenie tarczy z ostoją.
Poniżej połączenie za pomocą łyżwy dwóch tarcz (prętów)
